Infodesk
Οι Άγιοι είναι πλήθος αμέτρητο…
Η Εκκλησία μας, ο χώρος των Αγίων Πάντων – Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής των Αγίων Πάντων (Εβρ. ια ́, 33 – ιβ ́, 2)
Ας έχει δόξα ο Θεός, αδελφοί μου, διότι, εκτός των άλλων, ανήκουμε στην Εκκλησία των Αγίων. Των προσωπικοτήτων δηλαδή εκείνων, που αγωνίσθηκαν για την ομοίωση με τον Χριστό και έδωσαν την ζωή τους για τον Χριστό. Οι Άγιοι είναι όχι απλώς πολλοί, αλλά εκατομμύρια και πλήθος αμέτρητο, τους οποίους όλους τιμά ο Θεός, μέσα στην δόξα του οποίου βρίσκονται. Εμείς γνωρίζουμε ολίγους σε σχέση με όλους εκείνους, που ενώπιον του επουρανίου θυσιαστηρίου δοξολογούν και πρεσβεύουν υπέρ ημών. Και επειδή υπάρχει αυτό το «νέφος των μαρτύρων και των αγίων» γνωστών και αγνώστων, η Αγία μας Εκκλησία έχει ορίσει την συγκεκριμένη Κυριακή των Αγίων Πάντων, ώστε να εορτάζουμε όλες αυτές τις ψυχές που αγωνίστηκαν και ευαρέστησαν τον Κύριο, και που ευρίσκονται τώρα «εις τας μονάς του Παραδείσου».
Θα χρειάζονταν του κόσμου τα βιβλία για να καταγραφεί ο βίος και η πολιτεία των αγίων, των «φίλων του Θεού». Από τα υπάρχοντα Συναξάρια κατανοεί κανείς τον πλούτο της αγιότητος και τον θησαυρό της Χάριτος που μπορεί κανείς να αποκομίσει μελετώντας, αλλά κυρίως μιμούμενος, τα «μυρίπνοα αυτά άνθη του Παραδείσου».
Ο Απόστολος των Εθνών, στο Αποστολικό κείμενο που θα αναγνωσθεί στην λατρευτική μας σύναξη, με μία φράση περιγράφει την πραγματικότητα, τόσο του αγώνος, όσο και της τιμής και δόξης που έτυχαν, οι μεγάλοι μας προστάται, από τον Θεό. «Οι άγιοι πάντες, τονίζει, δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών» (Εβρ. ια´ 33). Φυσικά, εδώ γίνεται λόγος για τις μορφές των δικαίων και προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά τα όσα αναφέρονται ισχύουν απολύτως και για τον χώρο της Καινής, και για τους αγίους δηλαδή της Καινής Διαθήκης, της Εκκλησίας μας, που, μέσω των αιώνων, καρποφορεί δια πάντων των Αγίων τους παραδείσιους καρπούς της αγιότητος.
Η όλη αυτή Αποστολική περικοπή, καθίσταται άκρως συγκινητική και δυναμική με την ζωντανή της περιγραφή. Άλλωστε, εάν αφαιρεθούν οι διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, εάν δηλαδή ζήσουμε στον διαχρονικό λειτουργικό χώρο και χρόνο της Εκκλησίας, οι Άγιοι παρελαύνουν έμπροσθέν μας, ως νικηταί και τροπαιούχοι. Αλλά εκείνο το ιδιάζον που τους χαρακτηρίζει, τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη, είναι ότι πάντοτε ελάτρευαν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Στην μεν Παλαιά Διαθήκη, ως άσαρκον Λόγον, ενώ στην Καινή Διαθήκη, ως τον σαρκωθέντα πλέον Υιόν και Λόγον του Θεού.
Οι Άγιοι, λοιπόν, «κατηγωνίσαντο βασιλείας» λέγει ο Απόστολος. Ποιές όμως είναι αυτές οι αντίθεες βασιλείες; Είναι εκείνα τα έθνη και τα πολιτικοθρησκευτικο-κοινωνικά συστήματα, που δεν θέλησαν, ούτε θέλουν, και επιμένουν να αρνούνται να γνωρίσουν, να αναγνωρίσουν, να πιστεύσουν, να υποταχθούν και να λατρεύσουν, τον Τριαδικό Θεό και τον σαρκωθέντα Θεό, τον Ιησού Χριστό. Επί πλέον αυτών, είναι οι ειδωλολατρικές-σατανικές δυνάμεις του σκότους, που ανέκαθεν επιχειρούσαν, επιχειρούν και θα επιχειρούν πάντοτε να χτυπούν Αυτόν τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησία Του.
Μία, έστω και σύντομη ματιά, εάν ρίξει κανείς στην Ιστορία, επιβεβαιώνεται για του λόγου το αληθές. Διαφαίνεται δηλαδή καθαρά, ότι πάντοτε, έως και σήμερα, ο εχθρός (διάβολος), μέσω των οργάνων του, κτυπούσε και κτυπά, αλλά και θα συνεχίζει έως τέλους να κτυπά και να λυσσά εναντίον του Σώματος του Χριστού. Βεβαίως, κατά καιρούς, ο εκπεσών διάβολος αλλάζει τακτική. Από την φάση της βίας και του σωματικού θανάτου, που σπέρνει διαχρονικά, περνά ενίοτε σε εκείνη της πλάνης και των αιρέσεων, της πνευματικής απάτης και της κακοδοξίας, του ψυχικού θανάτου. Πάντως, όπως και να σχεδιάζει, να ενεργεί και να εφαρμόζει την καταστροφή ο άρχων του κόσμου τούτου, μέσα στην δικαιοδοσία του, δηλαδή «στην βασιλεία του κόσμου τούτου», πάντοτε μπροστά του θα βρίσκει τους γενναίους και ατρομήτους προασπιστές της πίστεώς μας, δηλαδή τους αγίους της Εκκλησίας μας.
Ναι, εκεί που διηνεκώς δίνεται η μεγάλη μάχη και κερδίζονται οι λαμπροφόρες νίκες, εκεί που στήνονται τα υψηλά τρόπαια, δεν είναι για θέματα επίγεια και για εδαφικές και ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις. Οι μεγάλες μάχες, που συνέχουν και προάγουν πνευματικά την ανθρωπότητα, συντελούνται στο πνευματικό πεδίο. Εκεί, που ο άνθρωπος συμπλέκεται μετά των δαιμονικών παρατάξεων, εκεί που παλεύει άνευ συμβιβασμών με τα πάθη και τις ποικίλες αδυναμίες, και, δια του αγώνος, αλλά πρωτίστως δια της Χάριτος, εξέρχεται νικητής. Πρωταγωνιστές σ ̓ αυτόν τον αγώνα είναι οι άγιοι, εκείνοι που κατ ̓ εξοχήν αντιμετωπίζουν την εξουσία και μανία του άρχοντος του σκότους. Νικηθέντος όμως του διαβόλου υπό του Χριστού, δια του Σταυρού και της Αναστάσεως, στο τέλος οι Άγιοι πάντοτε νικούν με την δύναμη του Χριστού, αφού ο αρχηγός και Κύριός μας «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Αποκ. στ´ 2). Στην ουσία, πάλι ο Χριστός νικά, δια των αγίων Του.
Φυσικά, ο αγώνας αυτός των αγίων και των όπου γης πιστών, είναι ισόβιος και ακατάπαυστος. Διανύουν όλο το στάδιο της ζωής τους, όχι με καλοπέραση, ούτε με συμβιβασμούς, ούτε με την καταδικασμένη εμετική χλιαρότητα (Αποκ. γ ́, 16), αλλά με άσκηση, «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» και γι ̓ αυτό η Εκκλησία μας είναι ασκητική, ησυχαστική, ομολογιακή, μαρτυρική!
Και, ναι μεν μπορεί στον αγώνα αυτόν να σημειωθούν και οι εκ συναρπαγής λεγόμενες πτώσεις, όμως η άμεση μετάνοια καλύπτει το κενόν και επαναφέρει τον αγωνιστή στην τροχιά του αγώνος και της Χάριτος. Άψευστος μάρτυρας περί τούτου ο Προφητάναξ Δαυΐδ, ο Πέτρος, ο Παύλος, αλλά και τόσες άλλες ψυχές, που μας διδάσκουν, και από τα λάθη τους, και ιδίως με την μετάνοιά τους.
Οι Άγιοι, αφού «κατηγωνίσαντο βασιλείας» ταυτοχρόνως «ειργάσαντο δικαιοσύνην», εργάσθηκαν δηλαδή για την εφαρμογή όλων των εντολών του Χριστού και την απόκτηση όλων των αρετών· και τέλος, ως βραβείο και στέφανο, «επέτυχον επαγγελιών». Δεν υπάρχει αρετή που να μην έγινε πραγματικότητα στην ζωή τους. Ανέδειξαν την ευαγγελική, την αυθεντική αρετή, δείχνοντας ταυτοχρόνως, και το πως αυτή κατορθώνεται, αλλά και το ποιά αξία έχει (την από εδώ είσοδο στην Βασιλεία του Θεού). Στο πρόσωπό τους, ο κόσμος είδε ότι η Χριστιανική πίστη δεν είναι μία θεωρία ούτε ένα φιλοσοφικό η κοινωνικό σύστημα, αλλά τρόπος ζωής, και πιο συγκεκριμένα, η φανέρωση της ζωής του Χριστού σε κάθε γενεά. Βίωμα είναι μετανοίας, εξαγιαστικόν.
Έτσι λοιπόν, οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι κατανοούν το πόσο αναγκαίο είναι για τον κόσμο να υπάρχει η Εκκλησία που παρέχει πρότυπα αληθινής ζωής, ώστε, στα πρόσωπα των Αγίων, να παράγει και να καλλιεργεί τον καρπό της αγιότητος. Αλλά και η ίδια καταρτίζει προσωπικότητες αγίων, οι οποίοι εύχονται για τα έθνη και καθοδηγούν τους λαούς στον υψηλό προορισμό του εξαγιασμού και της σωτηρίας τους εν Χριστώ Ιησού.
Αυτούς λοιπόν τους Αγίους, ας παρακαλέσωμε σήμερα να μας ευλογούν, ώστε, αμετακίνητοι στην ευαγγελική αλήθεια και μιμούμενοι την ζωή των αγίων, να πορευόμαστε στον δρόμο που οι ίδιοι, πριν από εμάς, εβάδισαν. Αμήν.
Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων
Και μη ξεχνάτε! Εγγραφείτε στο Ενημερωτικό μας Δελτίο για να μαθαίνετε νέα και ενημερώσεις…
Σχετικά άρθρα με «Οι Άγιοι είναι πλήθος αμέτρητο…»:
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης ένας ηγούμενος μέγας
Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει για την εποχή μας (ΒΙΝΤΕΟ)
Οι Άγιοι του Θεού άκουγαν την φωνή του Θεού
Ποιοι είναι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας;
Οι Άγιοι σκέπτονταν την άλλη ζωή…
Οι Άγιοι προστάτες του γάμου Ακύλας και Πρίσκιλλα
Γιατί επέτρεψε ο Θεός τον 20ο αιώνα τόσους πολλούς Αγίους; (ΒΙΝΤΕΟ)
Προσθέστε Σχόλιο