Παρασκευή Σπυρίδου
Ο Παρακλητικός Κανών Αγίου Αναστασίου του Πέρσου είναι ποίημα του Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Ο Παρακλητικός Κανών Αγίου Αναστασίου του Πέρσου διαβάζεται στους Ιερούς Ναούς την ημέρα εορτής του Αγίου Αναστασίου του Πέρσου (22 Ιανουαρίου) ή σε κάθε άλλη περίσταση.
Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
Ψαλμός ρμβ (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου• και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα• γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου• εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον. δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου• το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α . Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β . Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ . Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα το τροπάριον. Ήχος δ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ο του Σταυρού του ζωηφόρου δυνάμει, την μαγικήν αποταξάμενος πλάνην, Περσίδος Αναστάσιε βλαστέ ευθαλές, και Χριστού της πίστεως εποφθείς στρατιώτης, ευσθενής ανάστησον εκ βυθού αγνωσίας, και χαμαιζήλων άπαντας παθών, τους ανυμνούντας την πάνσεπτον άθλησιν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σου, Σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου•επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Αποστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν•ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα• τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Παρακλητικός Κανών Αγίου Αναστασίου του Πέρσου
Ωδή α . Ήχος πλ. Δ . Υγράν διοδεύσας.
Ανάστησον πάντας σους υμνητάς, εκ της αγνωσίας, του βοθύνου προς παμφαείς, επάλξεις της γνώσεως Κυρίου, Οσιομάρτυς στερρέ Αναστάσιε.
Νικήσας απάτην την πατρικήν, Σταυρού τη δυνάμει, Αναστάσιε κραταιέ, απείληφας χάριν ουρανόθεν, υπέρ ημών μεσιτεύειν αείποτε.
Αιμάτων τιμίων σου ταις ροαίς, επέχρωσας Μάρτυς, Αναστάσιε την στολήν, ψυχής σου και είληφας την χάριν, υπέρ ημών δυσωπείν τον παντάνακτα.
Θεοτοκίον.
Σεμνή Θεομήτορ την Σην νηδύν, ο καθαγιάσας, πολυεύσπλαγχνος Ιησούς, Σε έδειξε άοκνον προστάτιν, και αρωγόν Χριστωνύμου πληρώματος.
Ωδή γ . Ουρανίας αψίδος.
Της Περσίδος τον γόνον τον ευθαλή μέλψωμεν, του Σταυρού δυνάμει τη θεία, απαρνησάμενον, απάτην την μαγικήν, ως ευσεβείας φωστήρα, και ημών προς Κύριον, πρέσβυν θερμότατον.
Αναστάσιε μάκαρ ο της ψυχής πλούτόν σου, και των σων αιμάτων ρανίδας, δώρον ως πάντιμον, προσενεγκών τω Χριστώ, Αυτόν δυσώπει απαύστως, πέμψαι τοις τιμώσί σε, άμετρον έλεος.
Στεφηφόρος εισήλθες εις ουρανών δώματα, Μάρτυς Αναστάσιε Πέρσα, ως οσιόαθλος, ο ευθαρσώς τον Χριστόν, ομολογήσας τον πάσι, σε τιμώσι νέμοντα, χάριν και έλεος.
Θεοτοκίον.
Ιλαστήριον κόσμου Μήτερ Θεού άχραντε, του Αναστασίου πρεσβείαις, Οσιομάρτυρος, σεπτού ημίν Σον Υιόν, και Λυτρωτήν των απάντων, τάχος καθιλέωσαι, Σε μεγαλύνουσι.
Ανάστησον, τους σε τιμώντας στερρόφρον Οσιομάρτυς, Αναστάσιε εκ φθοράς βοθύνου και θλίψεων, παθών χαμαιζήλων και αγνωσίας.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Κάθισμα. Ήχος β . Πρεσβεία θερμή.
Περσίδος βλαστέ στερρόφρον Αναστάσιε, Μονής ευαγούς του Σάββα του παμμάκαρος, ιερέ διάκοσμε, ο αθλήσας λαμπρώς υπέρ πίστεως, μη διαλλίπης Κτίστην δυσωπών, υπέρ των προσφύγων της σης χάριτος.
Ωδή δ . Εισακήκοα Κύριε.
Ο στεφάνους δεξάμενος, μαρτυρίου ένδοξε Αναστάσιε, δος μοι στέφος ικεσίαις σου, προς τον Στεφοδότην αφθαρτότητος.
Υπερεύχου καλλίνικε, Μάρτυς Αναστάσιε των τιμώντων σε, και σπευδόντων τη ση χάριτι, εν δειναίς του βίου περιστάσεσι.
Προσδραμόντα του Κτίσαντος, πίστει Αναστάσιον μεγαλύνομεν, ως κλεινόν Οσιομάρτυρα, και πιστών φρουρόν και αντιλήπτορα.
Θεοτοκίον.
Ευσυμπάθητε Δέσποινα, Κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ρύου βλάβης του αλάστορος, τους ειλικρινώς Σε μακαρίζοντας.
Ωδή ε . Φώτισον ημάς.
Ρύου πειρασμών, σους ικέτας Αναστάσιε, ο ρυσάμενος απάτης μαγικής, εαυτόν Σταυρού δυνάμει Οσιόαθλε.
Σπεύδοντες ταις σαις, προσευχαίς ουκ αισχυνόμεθα, αλλά χάριτι ρωννύμεθα τη ση, οι εκ νόσων Αναστάσιε τρυχόμενοι.
Όλη σε ψυχή, Αναστάσιε γεραίρομεν, ακλινώς τον υπομείναντα δεινά, κολαστήρια και κάρας σου απότμησιν.
Θεοτοκίον.
Ύψωσον ημών, νουν προς Τόκον Σου τον Άγιον, Θεοτόκε και τα πάθη της σαρκός, απονέκρωσον των πίστει προσιόντων Σοι.
Ωδή στ . Την δέησιν.
Επάκουσον, πάντων δεομένων σου, Αναστάσιε και πέμψον σην χάριν, τοις σοις ικέταις αφθόνως ην έχεις, ως ταπεινός ασκητής και πανάριστος, σταδίου Μάρτυς αριστεύς, Αναστάσιε πίστεως σέμνωμα.
Υπέρτερον, των φθαρτών ανάδειξον, και ρεόντων Αναστάσιε Μάρτυς, Περσίδος γόνε τους σπεύδοντας πόθω, ανευφημήσαι σην πάνσεπτον άθλησιν, και εκζητήσαι σας ευχάς, προς Θεόν τον ευΐλατον Κύριον.
Χαρίτωσον, πάντας υμνηπόλους σου, Αναστάσιε της χάριτος ρείθρον, και επιβράβευσον πάσιν ευχάς σου, προς τον οικτίρμονα Λόγον του Κτίσαντος, Όνπερ ιλέωσαι ημίν, τοις τιμώσι σην πάντιμον άθλησιν.
Θεοτοκίον.
Απέλασον, εχθρικήν επηρείαν, εξ ημών μεγαλυνόντων σε πόθω, ως καταφύγιον εμπεριστάτων, και παραμύθιον των εν ταις θλίψεσι, Θεογεννήτρια σεμνή, τη δυνάμει θερμής προστασίας Σου.
Ανάστησον, τους σε τιμώντας στερρόφρον Οσιομάρτυς, Αναστάσιε εκ φθοράς βοθύνου και θλίψεων, παθών χαμαιζήλων και αγνωσίας.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Κοντάκιον. Ήχος β . Τοις των αιμάτων.
Περσίδος γόνε λαμπρέ Αναστάσιε, υπακοή και ανδρεία κοσμούμενος, Οσίων και Αθλητών ώφθης κλέϊσμα, και πρεσβευτής προς Θεόν ενθερμότατος, ημών των ύμνοις τιμώντων την μνήμην σου.
Προκείμενον: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.
Στ.: Τοις Αγίοις τοις εν τη γη Αυτού, εαθυμάστωσεν ο Κύριος.
Ευαγγέλιον, κατά Ιωάννην (Κεφ. ιε , 17-27, ιστ 1-2)
17 Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους.
18 Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν. 19 ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει· ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, δια τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. 20 μνημονεύετε του λόγου ου εγώ είπον υμίν· ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού. ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν· ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν. 21 αλλά ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν δια το όνομά μου, ότι ουκ οίδασι τον πέμψαντά με.
22 ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς, αμαρτίαν ουκ είχον· νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσι περί της αμαρτίας αυτών. 23 ο εμέ μισών και τον πατέρα μου μισεί. 24 ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον· νυν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον πατέρα μου. 25 αλλ’ ίνα πληρωθή ο λόγος ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών, ότι εμίσησάν με δωρεάν. 26 όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού· 27 και υμείς δε μαρτυρείτε, ότι απ’ αρχής μετ’ εμού εστε.
1 Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα μη σκανδαλισθήτε. 2 αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς· αλλ’ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταις του σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β . Όλην αποθέμενοι. Στ.: Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός…
Μάρτυς Αναστάσιε, ο του Σταυρού τη δυνάμει, πλάνην αρνησάμενος, μαγικήν πατρώαν σου, και το όνομα, του Χριστού ένδοξε, χείρας παναχράντους, ξύλω εν αυτού εκτείνατος, δι’ αγαθότητα, και την σωτηρίαν φυράματος, βροτείου μεγαλύναντος, πόνοις σου αρίστοις αθλήσεως, πέμψον την σην χάριν, τοις μέλπουσι σης κάρας εκτομήν, και μελιρρύτοις εν άσμασι, στέφουσι την μνήμην σου.
Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.
Ίθυνόν μου τας τρίβους προς σκηνάς αΐδίου αγαλλιάσεως, τον μέλποντα σους άθλους, στερρέ Οσιομάρτυς, γεραρέ Αναστάσιε, προς άθλους μαρτυρικούς, ο πόδας σου ιθύνας.
Σκοτασμόν αμαρτίας αστραπαίς πρεσβειών σου θερμών προς Κύριον, εκδίωξον των πίστει, σε ανυμνολογούντων, θεαυγές Αναστάσιε, Οσίων και Αθλητών, αγλάϊσμα το μέγα.
Πειρασμών και κινδύνων τους ικέτας σου ρύου και πάσης θλίψεως, τους μεγαλύνοντάς σε, ως Οσιομαρτύρων, ευκλεών Αναστάσιε, Περσίδος γόνε σεπτέ, φωτολαμπή αστέρα.
Θεοτοκίον.
Ραντισμώ προσευχών Σου προς τον μονογενή Σου Θεόν και Κύριον, αγίασον τα έργα, και βιον Σων προσφύγων, Θεοκύμον πανάχραντε, χαρίτων φρέαρ πολλών, και θαυμασίων κρήνη.
Ωδή η . Τον Βασιλέα.
Οσίου Σάββα, Μονής θεόφρον οιτήτορ, Αναστάσιε δείξον πολίτας, ουρανών τους πίστει, σε ανυμνολογούντας.
Σε δυσωπούμεν, τον υπομείναντα κάρας, Αναστάσιε τμήσιν ασμένως, δι’ αγάπην Κτίστου, ευλόγει σους ικέτας.
Φωτός αδύτου, τον απολαύοντα πόθω, Αναστάσιον μέλψωμεν πάντες, ως ημών διώκτου, της αγνωσίας σκότους.
Θεοτοκίον.
Ευλογημένη, του πανοικτίρμονος Λόγου, του Θεού Μήτερ σκέπε Σους δούλους, τους υμνολογούντας, Αναστασίου άθλους.
Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.
Υπέρλαμπρον Μαρτύρων, εύχος και Οσίων περιφανές Αναστάσιε σέμνωμα, ταις σαις θερμαίς ικεσίαις αεί προσφεύγομεν.
Γηθόμενοι βώμεν, ως Οσιομάρτυς, Χριστόν δυσώπει στερρέ Αναστάσιε, υπέρ των πίστει τιμώντων την σην ενάθλησιν.
Ως Οσιομαρτύρων, θείον μαργαρίτην, σε Αναστάσιε ύμνοις γεραίροντες, την προς Θεόν εκδεχόμεθα μεσιτείαν σου.
Θεοτοκίον.
Χαράς ημών καρδίας, πλήσον Θεοτόκε, Αναστασίου μελπόντων τα σκάμματα, του ευσταλούς και γενναίου Οσιομάρτυρος.
Μεγαλυνάρια.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
Σκότος δυσσεβούντων ταις σαις ροαίς, των αιμάτων Μάρτυς, Αναστάσιε κραταιέ, έλυσας και πάντας, αυγαίς της αληθείας, εφώτισας Περσίδος, λύχνε αείφωτε.
Χαίροις της Περσίδος γόνος λαμπρός, Λαύρας θείου Σάββα, Αναστάσιε ασκητά, θεαυγές και κλέος, στερρών Οσιοάθλων, Χριστού της Εκκλησίας, πάνσεπτον κλέϊσμα.
Χαίροις ο βασάνους παντοδαπάς, και αυχένος τμήσιν, υπομείνας υπέρ Χριστού, Όσιε στερρόφρον, και Μάρτυς τροπαιούχε, ηδύ Περσίδος ίον, ω Αναστάσιε.
Χαίροις ο στεφάνους λαβών διπλούς, εν αφθίτω δόξη, Αναστάσιε κραταιέ, ως Μαρτύρων κλέος, και ασκητών φαιδρότης, Μονής Οσίου Σάββα, πάμφωτον πύρσευμα.
Ρύσαι αλγηδόνων και πειρασμών, σε τους ανυμνούντας, Αναστάσιε ως φανόν, τηλαυγή Οσίων, και Αθλητών ως έχων, πολλήν την παρρησίαν, προς τον Φιλάνθρωπον.
Ο λιπών απάτην την πατρικήν, του Σταυρού δυνάμει, Αναστάσιε και Χριστού, συνταχθείς τοις φίλοις, ανάστησόν με λάκκου, παθών χαμαιζηλίας, τον ανυμνούντά σε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β .
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια Σου των περιστάσεων, Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Είτα ο Ιερεύς, την Εκτενή Δέησιν, ημών ψαλλόντων το λιτανευτικόν· Κύριε ελέησον. Υπό του Ιερέως Απόλυσις. Και των Χριστιανών ασπαζομένων την Εικόνα και χριομένων δι’ αγίου ελαίου, ψάλλονται τα παρόντα Τροπάρια:
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Μάρτυς, ασκητά περιφανές, ο λιπών Περσίδος την χόνα, και πόθω καταλαβών, Σάββα του θεόφρονος, Μονήν την πάνσεπτον, ιερέ Αναστάσιε, τους σε ανυμνούντας, εκ βυθού ανάστησον, δεινών και θλίψεων, άχθους και παθών ψυχοκτόνων, ίνα σην πολλήν παρρησίαν, προς τον Ζωοδότην μεγαλύνωμεν.
Ήχος πλ. δ .
Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β .
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Μία μοναδική συλλογή Παρακλητικών Κανόνων που έλειπε μέχρι σήμερα από τις εκκλησιαστικές εκδόσεις, πολλοί από τους Παρακλητικούς Κανόνες είτε δημοσιεύονται για πρώτη φορά, και μάλιστα ολοκληρωμένοι, είτε είναι σπάνιοι και άγνωστοι.
Σχετικά άρθρα με «Παρακλητικός Κανών Αγίου Αναστασίου του Πέρσου»:
Να βρεις και να αγαπήσεις τον Θεό
Πως στεκόμαστε στην Εκκλησία;
Να ζούμε σαν να πεθαίνουμε κάθε μέρα
Παρακλητικός Κανών Τριών Ιεραρχών
Η γνωριμία με έναν Άγιο δεν τελειώνει ποτέ
Παρακλητικός Κανών Αγίου Γεωργίου Μεγαλομάρτυρα
Προσθέστε Σχόλιο