Άγγελος Λάππας
Ο διάβολος δεν διαβάζει την σκέψη του ανθρώπου
Ο διάβολος νικήθηκε από τον Άγιο Παρθένιο
Να προσπαθήσουμε να έχουμε: Τέλεια αγάπη
Βρισκόμαστε στα χρόνια του μεγάλου βασιλιά μας αγίου Κωνσταντίνου (306-337). Τότε στην Λάμψακο της Μικράς Ασίας αρχιεράτευε ο άγιος ιερομάρτυς Παρθένιος, ένας άνθρωπος, γεμάτος πίστη, αγάπη, αρετές. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Φεβρουαρίου.
Μια ημέρα τον επλησίασε ένας άνθρωπος και τον εχαιρέτησε. Αλλά ο άγιος δεν του έδωσε καμία απάντηση! Λες και ήταν άφωνος! Νευρίασε ο άνθρωπος από την «αχαρακτήριστη» συμπεριφορά του αγίου. Και του λέγει με οργή:
– Εγώ το είχα κρυφό καμάρι και πόθο, να έλθω να σε ιδώ! Και ήλθα από τόσο μακριά. Και σε χαιρετώ. Και εσύ δεν καταδέχεσαι να μου απαντήσεις;
Του απαντάει ο άγιος:
– Ε να! Με είδες!
Απαντάει ο άνθρωπος:
– Ναι. Σε είδα. Και κατάλαβα!
Του λέει τότε ο άγιος Παρθένιος:
– Αφού λοιπόν κατάλαβες, τι είμαι, βγες και φύγε από το πλάσμα του Θεού!
Στον άνθρωπο αυτόν είχε από πολλά χρόνια μπη δαιμόνιο. Μα κανένας δεν το ήξερε. Γιατί ο παμπόνηρος διάβολος κρυβόταν.
Όμως ο άγιος τον κατάλαβε. Τον είδε. Γιατί ήταν θεοφώτιστος. Είχε χάρη. Από το άγιο Πνεύμα.
Βλέποντας λοιπόν το δαιμόνιο, ότι την έπαθε, και αντί να «ξεγυμνώσει» τον άγιο, ξεγυμνώθηκε το ίδιο, του λέει:
– Πολλά χρόνια μένω μέσα σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Από τότε που ήταν παιδί! Και κανένας δεν με κατάλαβε μέχρι τώρα. Μόνο συ! Αν με διώξεις από το σπίτι μου, που θα πάω;
Του λέει ο άγιος:
– Εγώ θα σου δείξω άλλον άνθρωπο! Να μπης σ’ εκείνον. Με την ευχή μου!
Χάρηκε ο διάβολος! Δεν μπορεί να διαβάσει την σκέψη του ανθρώπου. Και νόμισε ο ταλαίπωρος, ότι ο άγιος θα έκανε κάτι που θα τον κατέβαζε στον άδη, αφού -δεσπότης αυτός- θα του παρέδιδε μόνος του άλλον άνθρωπο! Και, αφού εβγήκε, ερώτησε:
– Και τώρα σε ποιόν να πάω; Μη ξεχνάς, τι μου υποσχέθηκες!
Του λέει ο άγιος, δείχνοντας τον εαυτό του:
– Να σ’ αυτόν! Έλα σε μένα!
Έφριξε ο διάβολος. Και είπε:
– Μόνο που σε βλέπω, καίγομαι! Τρελλός είμαι να μπω, να κάτσω μέσα στη φωτιά!
Και έγινε άφαντος! Γιατί:
- Όποιος μένει καθαρός από σαρκικές αμαρτίες και από μίσος και κακία, είναι για τον διάβολο φωτιά, που τον καίει!
- Όποιος εξομολογείται καθαρά και με ταπείνωση τις αμαρτίες του, γίνεται για τον διάβολο φωτιά, που τον καίει!
- Όποιος κοινωνεί το άγιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Λυτρωτού μας, είναι για το διάβολο φωτιά, που τον καίει!
- Όποιος επικαλείται συχνά το άγιο Όνομα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, είναι σαν να κρατάει για τον διάβολο ένα φοβερό μαστίγιο και να τον δέρνει.
Έχομε λοιπόν τρόπο, αντί να τον αφήνωμε να μας ταλαιπωρεί, να τον κάνωμε να τρέμει.
Δεν είμαστε άθλιοι, όταν μένωμε σε κατάσταση, που φυσικό είναι – όταν τον βλέπωμε – να τρέμωμε;
«Οι Άγιοι Οδηγοί μας προς τα άνω»,
Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου,
Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως Πρέβεζα
Προσθέστε Σχόλιο