Ήθελαν οι άγιοι αναγνώριση; Εμείς γιατί θέλουμε να μάς αναγνωρίζουν;

Ηγούμενος Ιωάννης: «Ήθελαν οι άγιοι αναγνώριση; Εμείς γιατί θέλουμε να μάς αναγνωρίζουν;»

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου

Το Αγιορείτικο Θυμίαμα είναι αυθεντικό μοναστηριακό προϊόν. Φτιάχνεται με προσωπική φροντίδα & προσευχή από κελλιώτες μοναχούς.
Αγοράστε το μοναδικό Αγιορείτικο Μοσχοθυμίαμα εδώ.

Για ακόμη μία φορά πλήθος πιστών προσέτρεξε στην κατεχόμενη Μονή του Αποστόλου Βαρνάβα, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου, για να προσευχηθεί στον τάφο του ιδρυτού και προστάτου της αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου, όπου τελέστηκε Θεία Λειτουργία από τον Καθηγούμενο της Μονής Αρχιμ. Ιωάννη Ιωάννου.

Τα τελευταία χρόνια με άδεια του τουρκικού καθεστώτος τελείται μια φορά τον μήνα, και συγκεκριμένα το πρώτο Σάββατο του μήνα, Θεία Λειτουργία στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα.

Λεωφορεία με προσκυνητές που καθημερινά μεταβαίνουν στην κατεχόμενη Μονή, έκαναν και σήμερα την εμφάνισή τους από πολύ νωρίς, μαρτυρώντας για ακόμη μια φορά την περίσσεια της Χάριτος του αγίου μας.

Ο Καθηγούμενος, απευθυνόμενος προς τους εκκλησιαζόμενους, σε έντονο μάλιστα ύφος, εστίασε στην εμπαθή διάθεση που πολλές φορές μας καταλαμβάνει, σε αντιδιαστολή με το ταπεινό φρόνημα των αγίων μας.

«Μήπως οι άγιοι Ανάργυροι, όταν θεράπευαν τους πιστούς, ήθελαν να τους πουν ευχαριστώ; Οι άγιοι μάρτυρες Ελπιδοφόρος και οι άλλοι που γιορτάζουμε σήμερα αλλά και ο άγιος Γεώργιος, που εορτάζει αύριο, όταν αρνούνταν το κοσμικό φρόνημα και τις ηδονές του κοσμικού βίου, ήθελαν ανθρώπινη ανταπόδοση; Ήθελαν οι άγιοι να τους αναγνωρίζουν; Εμείς γιατί θέλουμε συνεχώς να μας αναγνωρίζουν; Γιατί, ενώ προσπαθούμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, τη δουλειά μας, τον κόπο μας, θέλουμε να μάς επαινούν και να μάς το αναγνωρίζουν οι άνθρωποι; Αυτό δείχνει ότι ο αγώνας μας είναι κάλπικος, η πίστη μας δεν είναι γνήσια και όλα τα κάνουμε μόνο για τὸ φαίνεσθαι καὶ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις.

Σε μάς όμως, που θεωρούμαστε εκπρόσωποι της Εκκλησίας, θα μας ζητηθεί πολύ περισσότερο από ότι στους λαϊκούς αδελφούς μας. Διότι ενώ διδάσκουμε τους άλλους γινόμαστε αδόκιμοι και παραδείγματα προς αποφυγή. Μας περιφρονούν, κι εμείς θυμώνουμε. Μάς αδικούν κατ’ άνθρωπον, κι εμείς αγανακτούμε. Δεν μάς αποδίδουν την τιμή που δήθεν μάς ανήκει, κι εμείς γινόμαστε θηρία. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο θεώρησης τής ζωής μας;»